Bij de start trof ik Lydia Klessens en maar eens even vragen wat haar plannen waren. Een uur en 35 minuten was haar doel, dus daar zou ik bij in de buurt moeten blijven. Het was Bonefatius zelf die ons wegschoot om 14.00 en we liepen richting de stadswallen van Dokkum, zo langs de molen en op naar het buitengebied van de elfstedenstad.
De eerste kilometers gingen in 4.15 dus veel te hard maar ja je word door zo`n groep toch meegezogen. Dan op naar Dokkumer Ee langs het water en een mooi looppad. Het tempo zat er goed in maar niet zo mal als de eerste 3 kilometer. We hadden het windje ook mee en we moesten ook nog terug. Het was lang geleden dat ik een voor mij zo`n hoog tempo gelopen had maar het ging aardig.
Het deelnemersveld was inmiddels aardig uiteengeslagen en dat zou later tegen de wind in alleen nog maar groter worden. Bij Dokkumer Ee gingen we de brug over en kregen we wind tegen. Het tempo zakte gelijk maar door wat te wisselen van kopman ( vrouw) was het aardig te doen. We liepen nog steeds op een eindtijd rond 1uur33, dus dat zou wel heel mooi zijn.
Rond kilometer 15 waren we weer vlak bij Dokkum maar moesten we nog een rondje van 6 kilometer gaan lopen om bij de finish te komen. Bij kilometer 16 vloeiden ineens de krachten weg en stond ik helemaal geparkeerd zoals ze wel eens bij het wielrennen zeggen. Dat werden nog hele moeilijke kilometers dus en ik baalde als een stekker, weg mooie eindtijd! De laatste 2 kilometer kon ik nog iets het tempo verhogen maar dat kon mijn slechte gevoel niet meer weg nemen. Eindtijd 1.35.40, terwijl dat drie minuten sneller had kunnen wezen.Waren de te snelle start of de harde wind tegen terug of een hongerklop de oorzaak geweest, ik denk het laatste. De eindtijd was toch wat ik eerst in het hoofd had dus dat was nog positief,maar er had meer ingezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten