Vandaag de eerste klassieker bespreking kortom een plaat of cd waar ik zeer warme herinneringen aan heb. Het Canadese trio Rush bestaande uit gitarist Alex Lifeson, bassist Geddy Lee en drummer Neal Peart kwamen in het jaar 1976 met het waanzinnige 2112 op de proppen. Het was mijn eerste kennismaking met dit supertrio waarvan drummer Neal Peart nog steeds als een van werelds beste rockdrummers ten boek staat. Naast de muziek zijn ook de diepgaande teksten van Peart zeer de moeite waard die vooral betrekking hebben op de toekomst. 2112 kun je duidelijk rangschikken onder de kop progressieve hardrock. Kant 1 van deze lp bestaat uit het nummer 2112 dat meer dan 20 minuten duurt en onderverdeeld is in diverse stukken. Het begint met het instrumentale ouverture waar ook de synthesizer zijn intrede doet. Het tweede gedeelte The Temples of Syrinx is heavy en kent ijzersterke zang van Geddy Lee. De stem van deze zanger is zeer kenmerkend, hij heeft een hoge maar zeer zuivere stem. Het hele nummer blijft in de overige vier delen afwisselend en boeiend en sluit af met The Grand Finale gevolgd door de big Boom.
Kant twee van deze lp kent vijf losse nummers waaronder de liveklassieker Something for Nothing, het arabisch getinte a Passage to Bangkok en de mooie ballade Tears.
Rush heeft na deze lp nog zeer vele lp`s en cd`s gemaakt waaronder andere klassiekers als a Farewell to Kings, Hemispheres en Moving Pictures waarop de synthesizers steeds meer op de voorgrond kwamen. In hun latere periode zijn de gitaren weer meer op de voorgrond gekomen en laten ze horen nog steeds tot de beste rockbands te horen. In 2005 vierden deze oude rotten hun 30 jarig bestaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten