Boscross Marathon Diever 2011

Afgelopen zaterdag was toch wel een bijzondere dag want ik zou binnen een periode van ongeveer een maand mijn tweede marathon gaan lopen. Na de voor mij doen prima gelopen Berenloop op Terschelling kwam ik tot de ontdekking dat ik vrij was in het weekend van de Diever Boscross Marathon. Jaren geleden had ik wel eens de halve marathon hier gelopen en had er toen erg van genoten. Ik nam dan ook het idiote besluit om hier de hele marathon te gaan lopen.Dus na Terschelling nog wat kilometers gemaakt om hier aan de start te staan. De week vooraf was het enorm slecht weer met veel regen en dus begon ik hem wat te knijpen, want wat zou me te wachten staan deze dag? Ik was vooraf aan de loop enkele dagen vrij en was dan ook constant met de loop in mijn hoofd bezig. Die zaterdag werd ik echter wakker met het idee dat ik er erg veel zin in had. Het was gelukkig deze dag mooi weer, het zonnetje scheen bleekjes en er was niet al teveel wind. Er waren ditmaal niet veel bekenden voor mij maar Thierry Groen uit Gorredijk zou ook de marathon lopen en daar heb ik in het algemeen altijd een goede loopmaat aan. Door de drukte bij de start was het eerst moeilijk om wat op gang te komen maar aan de ene kant vond ik dat ook weer niet zo erg want zo zou ik mooi het parcours wat in beeld kunnen krijgen.In het eerste gedeelte van de 1e ronde van 10,5 kilometer waren er de meeste plassen die ontweken moesten worden en zat er een kort stijl klimmetje in.

Ik was inmiddels bij Thierry komen te lopen en dat zou ook voorlopig zo blijven. Het tweede gedeelte van de 1e ronde was duidelijk beter te belopen maar toch pittig vanwege een grotere stijle klim en enkele korte klimmetjes achter elkaar. De eerste ronde liep ik in ongeveer 55 minuten dus een mooie tussentijd. De 2e ronde ging wat sneller doordat het wat rustiger was geworden op het parcours en ik werd onderweg aangemoedigd door vriend Michel de Krijger die even was komen kijken.

De derde ronde ging ik met vol vertrouwen in en we kwamen met een groepje van 4 lopers te lopen. Ongemerkt begon ik wat last te krijgen van de bovenbeenspieren maar alsnog kon ik nog aardig door lopen. Ik liet me wat teveel meevoeren door het tempo van de uit het westen afkomstige ervaren marathonloper waardoor ik me wat forceerde en dat moest ik in het tweede gedeelte van de ronde waar die klimmejes kwamen bekopen. De benen protesteerden heftig en ik verzuurde enorm waardoor ik mijn loopmaten moest laten gaan.Inmiddels was ik natuurlijk wel weer vlak bij de finish gekomen en waar mijn eerste gedachte was om te stoppen trok de stem van Jan Kooistra me over de streep en ik besloot door te gaan.Na een korte verzorging kon ik mij zowaar weer wat in beweging trekken ook omdat dat gedeelte weer wat beter te belopen was. Nog een keer begroet door Michel zag ik eerst verder niemand meer en begon ik de strijd met mezelf en de laatste 9 kilometer.Een tijd onder de 4 uur waar ik op gehoopt had zat er natuurlijk al lang niet meer in en uitlopen was het enige waar ik nog aan dacht. Ik kwam ook nog twee lopers tegen die het zwaar hadden en ook hun eigen strijd streden, wat op zich boeiend was om te zien.Gek eigenlijk dat ik niet eens moe was maar die benen wilden gewoon niet meer. Voor de laatste verzorging nog een keer die stijle klim die ik nu maar wandelend nam. Bij de laatste verzorgingspost nam ik nog wat cola en dit wondermiddel zorgde er voor dat ik de laatste 3 kilometer nog een redelijk tempo kon lopen. Toen het laatste weggetje op naar de finish om daar tenslotte te finishen in 4.19.30. De eindtijd vond ik al helemaal niet belangrijk meer, ik was trots op mezelf dat ik deze marathon uitgelopen had. Jammer dat ik de laatste ronde niet geheel hardlopend had kunnen volbrengen door de verzuring van de benen want dat heeft me heel veel minuten gekost. Al met al heb ik wel erg genoten van deze geweldig mooie marathon en het gevecht met mezelf. En natuurlijk niet vergeten de geweldige verzorging bij deze marathon, klasse!